Monday, May 4, 2009

Iarraim a thabhairt ar machnamh a dhéanamh

Chonaic mé le tabhairt faoi machnamh a dhéanamh inné. Bhí mé mise féin. Iarr mé ag feicthe le smaoineamh go ciúin.

Leígh mé leabhair Búdachais le déanaí. Déanaim saothar taighde ar aiste agam. Ar scor ar bith, suim a chur i mBúdachas mar sin go bhfuil spéis saoil faoi Tíbead agam fosta.

Chuir mé leabhar anamúil le Dzongsar Jamyang Khyentse faoi deireanach. Níor pléigh sé ábhar faoi déanamh machnamh go fírinne. Mar sin féin, dúirt sé rudaí cleasaíochtaí faoi tuigear folús.

Bhuel, chaith mé leathuair ag suigh ar ruga urláir uchalbháin. Mhúic mé an solas. Suigh mé go socair.

Cheadaigh mé smaointe ag dul anonn agus anall. D'fhág mé siad ag bainte dom. Chuaigh siad os cionn staidéir go gearr. D'oscail mé súile. Dhun mé siad aríst.

Bhreatnaigh mé a chlog anois agus ansin. Cheangail an 'cú coirre' liomsa go haisteach i gcónaí. Fháilte mé roimhe; is maith cú cosanta sos fós. Uaireanta, chaill mé ciall chumas dianmhachnaimh. Ach, thuig mé go raibh go nádúrtha ag cailleadh an cumas cruinnithe meabhrach.

Dhúisigh mé go tobann. Chuala an carr na bhean agam ag teacht ar ais. Bhí mé go cantalach. D'imigh an suaimhneas is gairid ormsa.

B'fhéidir, inseoidh giolla na Sen go raibh an fior-chleachtadh de seo againn. Ní bhfaightear an eolas sin ar chaoi tagdach eile. Tá meabhrú go raibh cosuil le obair leis Gaeilge. Tá iarracht a thabhairt ar rud a dhéanamh níos saothrach agus cúramach ab fhiú dom mír níos fearr.

"Trying to get to do meditation."

"I looked to take it on about reflecting to be made yesterday." (Irish does not allow you to be concise or fluid here on this topic!) I was by myself. I sought to look into my thoughts quietly.

I've read books about Buddhism lately. I'm doing research work for my essay. However, I have an interest concerning Buddhism since I have a lifelong enthusiasm regarding Tibet as well.

I found a lively book by Dzongsar Jamyang Khyentse recently. He doesn't discuss material truly relating to doing meditation. All the same, he told intriguing things about one understanding emptiness.

Well, I tried a half-hour sitting on the owl floor-rug. I quenched the light. I sat calmly.

I watched the clock now and then. The corgi joined me, curious as always. I welcomed him; watchdogs like rest too. Sometimes, I lost a sense of the power of concentration. But, I understood that it was natural to lose the power of gathering recollection.

I allowed thoughts to come and go. I left them to take off from me. They went above me briefly by steadiness. (Again, the Irish fails my English.) I opened my eyes. I closed them again.

I "woke up" suddenly. I heard the car of my wife coming back. I got cranky. The tranquility went away very abruptly from me.

Perhaps, a follower of Zen may tell us that this is the real lesson. One will not find that knowledge by another quick-tempered way. Meditation may be similar to working with Irish. It is a very laborious and painstaking effort to do something worthwhile for me a bit better.

Nasc/Link: "Dog Meditation/ Ag Déanamh Machnamh leis cú"

No comments: