Saturday, February 18, 2012

Martin McDonagh: "Ualach an Uaignis": léirmheas gearr

Bhreathnaigh muid dráma eile Éireannach aríst faoi deanamh. Mar sin féin, nach raibh againn é a fheicéail ar an Amharclann Bhean Sí i mBurbank an uair seo mar is gnách. D'imigh muid go Naomh Monica a ith dinear is blásta ar dtús an oíche sin.

Tá sé seo ar a dtugfar ainm na bialann ann: 'Tarra agus Rósannaí." Beag bheann ann, bhí bialann an-mhaith, leis beoir uaisle agus béili bréa. Tá dream ann, ach go raibh an seirbhis éifeachtúil agus árachaí.

Thiomaint muid go an amharclann ansin. Ní raibh é easca a fháil. Bhí sé ag an aerphor; nach raibh againn teacht a pháirceáil.

Tháinig muid díreach in am. Léigh mé an dráma cúpla bliain ó shin. Shíl mé go raibh an caidreamh cumhachtacht idir An-Athair Breathnach agus 'Girlín' nuair ag caint ar chéile ar an chladach na locha.


Ar an taobh eile, cheap mé a scríobh McDonagh an dráma níos moile ná mar a "Banríon Álainn an Líonáin." Ní raibh mé in ann a creidiúint, go dráma a bhí ag a imirt ina áitiúil an mhí seo caite anseo ina gCathair na hÁingeal.  Ach, ní raibh muid ábalta a ceannaigh ticéid air.

Tá tuarim agam go mbíonn an agallamh Bhreatanach agus 'Girlín' is fearr, fós. Tuigim an uaigneas istigh an sagart--agus an grá istigh Girlín-- níos mó go duine eile ina drámaí eile le McDonagh. Thaitin an spás pearsanta de na dearthóirí seite agus léirithe briomhar de na haisteoirí agus criú ina Amharclann Ruskin.


Martin McDonagh's "The Lonesome West": Brief Review

We watched another Irish drama again recently. All the same, we did not see it at the Banshee Theater in Burbank as usual this time. We went off to Santa Monica to eat a tasty dinner first that night. 

There’s a strange name for that restaurant: “Tar and Roses.” Regardless, it was a very good meal, with elegant beer and fine meals. There was a crowd there, but service was efficient and assured.

We drove to the theater then. It was not easy to find. It was at the airport; there was no place for us to park.
  
We entered just in time. I had read the play a few years ago. I thought the conversation was powerful between Fr. Welsh-Walsh and Girleen when speaking together on the shore of the lake.

On the other side, I thought McDonagh wrote a play weaker than “The Beauty Queen of Leenane.” I did not believe it, that this very show was playing locally this past month here in Los Angeles. But, we were not able to buy tickets for it. 

I have the opinion that the dialogue between Walsh-Welsh and Girleen is better.  I understand the loneliness within the priest—and the love inside Girleen—better than the other people in other plays by McDonagh. I enjoyed the intimate space of the set designers and the lively performances of the actors and crew at Ruskin Theater.


Eolas/Information

No comments: